Studiereis California en Oregon van Peter en Koos ( ingezonden mrt 2017)

Peter en Koos hebben een indrukwekkende studiereis gemaakt naar de USA. En hebben hier een verslag van gemaakt. En zij willen dat graag met ons delen. Bedankt hiervoor....

Reis California en Oregon 5 t/m 21 September 2015

zondag 6 september(Sensatie op z’n Amerikaans)

We zijn met 8 personen vanuit Nederland naar San Francisco gevlogen en geslapen in een hotel nabij de luchthaven. We werden met een shuttle naar de luchthaven gebracht, daar hadden we immers afgesproken om de andere medereizigers te ontmoeten. We hadden om 7.45 uur de shuttle, maar er konden maar een paar personen ,waaronder Koos en ik, mee. De rest zou later opgehaald worden. De nieuwe shuttle die voor kwam rijden, daar stapte een mevrouw met twee kinderen in en zij ging achter het stuur zitten en wilde weg rijden. De chauffeur kon nog op tijd de handrem aantrekken. In een mum van tijd stonden er politie, brandweer ambulance. Later bleek dat de moeder hartstikke stoned was. Ze werd in de ziekenwagen afgevoerd, kortom typische amerikaanse taferelen. En toen konden wij alsnog de groep ophalen om onze reis te vervolgen richting Monterey. Gedurende de rit zei Piet Vergeldt, de roundup heeft hier goed gewerkt. Al het gras leek zo dood als een pier. Onderweg hier naar toe hebben we onze gids Dave Hartesveldt op gehaald. Hij is onze gids gedurende de eerste vijf dagen. Onze gids had voor 50% Nederlands bloed in zich zei Dave, dat schiep een kleine band natuurlijk. Langs de ruige kust hebben we op enkele punten gestopt om foto’s te nemen. Hier gebruikte we onze lunch met uitzicht op de zeeleeuwen die op de rotsen lagen. We rijden dan langs de Pacific oceaan waar grote villa’s langs gebouwd waren en ook hier weer mooie view punten waar we gebruik van maakten. We rijden dan richting Oakhurst waar we veel grote percelen met groenteteelt zagen, er moet hier met die hitte veel beregend worden. Eenmaal aangekomen in ons hotel, even opfrissen en dan diner.

De Monterey Pine wordt door Piet en Ria Vergeldt beschreven

Maandag 7 september

We gaan nu naar Yosemite, we vervolgen een weg tot zover onze bus kon rijden. Vanuit hier werden we met pick-ups verder naar boven gereden waar we gingen wandelen. Gedurende de wandeling zagen we grote Sugar Pines Pinus lambertiana waar enorme grote kegels aan hangen van wel 40 cm lang. Enkele Engelse verzamelden deze om die later per post naar huis te sturen. Een eindje verderop kwamen we nog juist een gigantische Sequoiadendron giganteum tegen. De rest is in een ver verleden omgezaagd omdat ze toen dachten dat het goed bruikbaar hout zou zijn. Dat bleek echter niet waar, maar ze waren wel omgezaagd, zonde. Hier gebruiken we onze lunchbox. We vervolgen onze weg terug naar beneden naar onze bus en rijden dan via mooie Glacier Point views naar een park waar enorme Pinus ponderosa bomen staan.

Dinsdag 8 September

We hebben vandaag een bezoek aan een tuin waarvan je zou denken, hoe kan dat nu. Een tuin in de woestijn, hier wonen Ralph & Lynn Habers een paar bejaarde mensen die bezeten zijn van planten. De gehele tuin ligt vol met druppelslangen, in de zomer beregenen ze dagelijks de tuin. Tegenslag hadden ze ook gehad, in het verleden is er brand geweest. Het hele gebied is een week ontruimd geweest, in de tuin waren de naweeën nog te zien. Er waren nogal wat open stukken waar alle planten verbrand waren. Het is hier niet zo gemakkelijk en ook zeker niet goedkoop om de open plekken weer in te vullen. Er werd aan ons gevraagd om eventueel namen van planten te verbeteren. Er stonden wel leuke planten in de tuin een Sequoiadendron giganteum 'Pendulum' en een nog kleine Barabits Requium Pinus mugo 'Jakopsen', Abies koreana 'Kohout's Icebreaker'. In de namiddag rijden we richting Schulman Grove. Maar voordat we zover waren raakte onze bus oververhit. Dit was midden in de woestijn, er zat niets anders op dan wachten tot dat het koeling systeem afgekoeld was. En we weer langzaam verder konden rijden. We passeren een groot gebied waar veel Pinus monophylla staan, hier zullen zeker wel variëteiten te vinden zijn. Hier komen we jammer genoeg niet aan toe. Eenmaal aan gekomen in Schulman Grove was het gedoe met de bus vergeten. Hier staan veel Pinus longeava. We hadden de keuze om een korte of lange route te lopen. We kozen er voor om een korte route te lopen, dit was een goede keuze. Langs het wandelpad staan veel half dode oude bomen, de structuur hiervan was heel indrukwekkend. Er werden veel selfy’s gemaakt. Hierna rijden we richting hotel the Lake View Lodge. Hier hadden we vanuit onze slaapkamer een mooi uitzicht over het meer,het was een mooie dag vandaag.

Woensdag 9 september

Na een goed ontbijt rijden we een paar kilometer naar het Mono Basin voor California. We rijden dan verder een behoorlijk eind weer door de woestijn, totdat we een plaats tegen komen waar we de lunch gebruiken. We wachten hier weer op een ander vervoermiddel. Er kwam een andere bus, waar we dachten mee verder te kunnen. Dit was ,naar later bleek, een noodbus. Maar goed we rijden via Lake Tahoe naar een klein stukje bos, wat voor mij overbodig was om te bezoeken. We zijn drie keer op en af de berg gereden voor we de beruchte Washoe pine gevonden hadden. De liefhebbers hiervan vonden het geweldig. Een paar kilometer verder op de top van de berg was meer te zien, namelijk grote Tsuga mertensianaen Pinus albicaulis. Na dit bezoek rijden we naar ons nieuwe hotel Beach Retreat and Lodge. Een heerlijk diner werd ons aangeboden, dit maal georganiseerd door de dochter van onze gids.

Donderdag 10 September

We rijden westelijk naar het Eddy arboretum, het enige wat ik hier over kan vertellen is dat we een grote heksenbezem gezien hebben Pinus attenuata en een grote Pinus flexilis.

Na dit bezoek rijden we naar de Double Tree Hilton Hotel waar we de volgende dag de ACS meeting hebben.

Vrijdag 11 September

We rijden naar Lew en Mary Reid. Dit was een mooie tuin, maar niet om 3 Coniferen verenigingen te laten zien. Er stonden wel geteld 4 kleine slecht uitziende coniferen in, it's a shame ACS. We rijden dan naar de Armstrong Redwoods. Dit was indrukwekkend om tussen deze reuzen van 100 m en hoger door te lopen. Te midden van deze reuzen gebruiken we onze lunch. Daarna bezoeken we de tuin van Sara en Ron Malone. Ze heeft in het verleden een tuin met vaste planten gehad, dit was veel te veel werk om dit allemaal bij te houden. Daarom heeft ze besloten om er een coniferen en heester tuin van te maken en met succes! Er stonden onder andere in Pinus bungeana ‘Diamand’, Seqoiadendron giganteum 'Von Martin' een Pinus strobus 'Angles Falls' een Pinus peuce 'Pacific Blue', en nog te veel om ze allemaal op te noemen. Verder werden er snoei voorbeelden gegeven wat professioneel gedaan werd. Er stonden op 2 plaatsen wijnproef mogelijkheden, kortom een mooie tuin. In de avond hadden we samen met de ACS een Mexicaans Fiesta diner op de ranch van Sara Malone, hierna gingen we terug naar het Hilton hotel.

Zaterdag 12 september

Vandaag brengen we een bezoek aan de Botanische Tuin van San Francisco, 55 acres ( 22 ha) groot in de Golden Gate Park. We worden toegesproken door Don Mahoney. Ieder mag zijn eigen weg gaan, dus zoeken we de coniferen hoek op. Opvallend was een Pinus attenuata, waar de kegels vast tegen de takken aan zitten. Verder veel tropisch aanziende planten zoals Auraucaria heterophylla, Taxodium distichum var, Imbricatum, Retrophyllum rospigliosii, Pinus morrisonicola 'Wilson', Pinus massoniana. We waren terug op de afgesproken tijd en rijden over de beroemde Golden Gate Bridge. We gebruiken eerst de lunch, daarna gaan we een bezoek brengen aan Quarryhill Botanic Garden in Glen Ellon. Hier ook weer een korte toespraak door directeur Bill Mc Namara. En ook hier zien we weer enkele bijzonderheden een Abies pindrow, Cupressus vietnamensis, Taiwania cryptomerioides, maar dan wel met een gele kleur. Hierna gaan we voor de laatste keer dineren samen met de ACS op de Circle Oak range van Sara Malone. Dan volgt een planten verkoop, de duurste plant een zaailing van Pinus parviflora 'Kinpo’. Ingezonden door Isely bracht 425 dollar op. De Filip’s Golden Tears van Edwin bracht 175 dollar op. Na afloop voor de laatste nacht terug naar het Hilton Hotel.

Zondag 13 september

Vandaag bezoeken we de tuin van Western Hills Nursery en waar we ook onze lunch gebruiken. Het is wederom weer een warme dag. Dit is een beetje ruig uitziende tuin waar wel enkele leuke planten in staan zoals een Cryptomeria japonica ‘Albospica.’ Maar ik heb hier verder geen notities van gemaakt.

We rijden noordwaarts langs de kust naar de Sandy Scott’s Garden, we hadden deze mevrouw op de ACS meeting ontmoet. Zij laat ons haar mooie tuin zien met een grote vijver er in. De grond die hier uit kwam hebben ze gebruikt om een heuvel te maken achter de vijver. Er staat een verzameling van hei, heesters en coniferen in. Boven op de heuvel was een fijne zitplaats gecreëerd waar ze heerlijke hapjes had klaar gezet voor ons. Tijdens de rondleiding werden we verrast doordat de bus in brand was gevlogen. Het koeling systeem had vlam gevat. Er was al snel een brandweerwagen aanwezig die de brand snel geblust had, maar met als gevolg dat we geen bus meer hadden om verder te reizen. Er werd besloten om kleinere bussen in te zetten en ons in 2 keer naar ons hotel te brengen. Dit was een uur verderop. Ik had besloten om met de laatste bus mee te gaan. Er was een jeu de boulesbaan daar en hebben zo onze tijd ermee doorgebracht. We waren om 22.00 uur in het hotel en toen gingen we nog dineren. Dit was een dag apart. De volgende morgen stond bus 4 voor de deur.

Maandag 14 september

In de morgen zijn we met enkele van ons het dorp Mendocino gaan verkennen. Er was een winkel helemaal gebaseerd op Redwood hout, allerlei stukken hout van klein tot groot. Waar je wel een groot tafelblad uit kan halen. Eenmaal terug bij het hotel, rijden we naar de tuin van Bob en Judy Methey in Harmony woods. Dit is een tuin, midden in een bos waar aardig wat cultivars in staan gecombineerd met redwoods. Om een lunch te organiseren voor ruim 100 personen is behoorlijk wat werk, ze hebben dit geweldig goed gedaan. Een grote verzameling van stoelen en tafels hebben we gemixt, zitten eten. Ik vind dat geweldig om met andere culturen om te gaan. Na dit bezoek staat er nog de Mendocino Coast Botanical Gardens op het programma. Hier staan 200 variëteiten coniferen in zoals Abies fabri, Abies recurvata var, Ernastii, Abies pinsapo var, Marocana, Athrotaxus selaginoides. Als afsluiting hebben we hier weer een diner gehad op een groot terras, geweldig goed verzorgd. Daarna weer terug naar Hill House Hotel.

Dinsdag 15 september

We gaan eerst naar een Pymy bos, de boompjes staan hier hutje mutje op elkaar, en groeien inderdaad zeer langzaam. Het is een speciale grondsoort waar ze niet goed in groeien. We rijden verder naar een wijnproeverij The Golden Eye Winery. Hier hebben ze zelf een grote wijngaard, we konden een stukje van het proces zien. Wat ook opgevallen was door Gunther Eschrich, een grote heksenbezem in een Pinus radiata. Gewapend met zaag en snoeischaar klom Gunther in de boom en zaagde er een stuk uit. Wij kende de capaciteiten van Gunther wel, maar vele Amerikanen stonden met grote ogen te kijken wat die oude man allemaal doet. Zo Gunther is weer een HB rijker als die wil groeien in Duitsland. Op het terras was weer een lunch georganiseerd. Na dit genuttigd en de wijn geproefd te hebben gaan we naar een laatste bezoek samen met de ACS leden. Het is de tuin van Walt en Ginger Valen. In deze tuin staan planten en art artikelen centraal. Een paar planten vielen mij op zoals Picea orientalis ‘Ferny Creek Prostrate’ , Pinus heldreichii ‘Irish Bell’. Hierna hebben wij afscheid genomen van de Amerikaanse leden.

Woensdag 16 september

We gaan nu op pad met onze eigen groep, we rijden door de Sequoia national trail van 30 mijl lang. We stoppen halverwege, en wat me opviel was een bont uitlopende Sequoia sempervirens. Aan de overkant van de weg stonden een beetje verder in het bos enorme grote exemplaren.Jammer dat we hier voor het eerst regen hadden. Daarna gaan we naar Humbold Universiteit in Eureka. We krijgen hier een verzameling tropische planten te zien in de kas. Buiten staat een verzameling van Podocarpus struiken en bomen en ook weer Wolemia nobilis. Hier was er wel een met zaadvorming. Er stond ook een Austrocedrus shilencis, die kom je niet vaak tegen. En tegen de muur stonden enkele beenderen van de kop van een grijze walvis, apart om te zien.

Donderdag 17 september

Vandaag volgen we een rivier waar op diversen plaatsen Pinus sabiniana te zien zijn. In dit gebied hebben Henk van Kempen en Ronald Vermeulen een heksenbezem gevonden, Isabella is de naam. We rijden nu richting Hotel Mt. Shasta en ondertussen zouden wij ook nog een Russisch bos gaan bekijken. Het probleem was dat de bus er niet kon komen zodat we dit aan ons voorbij zouden laten gaan, dus nu dan richting Mt Shasta. Een mooi gelegen hotel met uitzicht op de met sneeuw bedekte berg Mt. Shasta. Rond het Hotel was de tuin ook mooi aangeplant.

Vrijdag 18 september

We rijden richting Crater lake en langs deze weg hadden we een bus stop bij een bijzondere plaats. Er moest eigenlijk een rivier zijn maar die stond helemaal droog. Wel waren er langs de rivier de steile wand uitspoelingen geweest waardoor er harde spitse stukken grond bleven zitten. In de berm stonden Tsuga mertensiana boompjes. We rijden door naar Crater Lake, dit is een Krater van 10 km doorsnede en zeer mooi blauw. Dit is echt een toeristische attractie. Nadat enkele Engelse mede reisgenoten eindelijk gearriveerd waren, rijden we via een mooi gebied bergop. We stoppen waar de sneeuw nog ligt. Koos moest natuurlijk een sneeuwbal in mijn nek proberen te krijgen. Dat lukte haar niet, maar wel bij Roger Ward. Hier waren Pinus albicaulis bomen te zien. Ook stonden er mooie kleine alpine plantjes her en der verspreid. We rijden nu vele kilometers alleen maar naar beneden, en we volgen al die tijd een rivier richting Eureka. Als diner hadden we die avond op een manier, zoals vroeger de houthakkers dineerden.

Zaterdag 19 september

Vandaag gaan we een privé tuin bezoeken in Roseburg. Dat we deze tuin mochten bezoeken was een geluk want de eigenaar van deze tuin was aan het revalideren na een langdurige ziekte. Het is een tuin met alleen maar cultivars zoals Pinus parviflora ‘Kinpo’, Pinus mugo ‘Sherwood Compact Seedling’, Pinus nigra ‘Olga’, Chamaecyparis pisifera’ Cumulus’, Pinus thunbergii ‘Emery’s Dwarf’, Abies procera ‘Hupp’s Weeping. Kortom een zeer mooie tuin. En na afscheid te nemen rijden we naar de kwekerij van Brent Markus Conifer Kingdom. We werden welkom geheten door Sam Pratt en zijn vrouw Stephanie. Dit is een kwekerij met een groot sortiment van veredelde coniferen en Acers van 1 tot ca 10 jarige planten. We zagen hier ook vele Europese planten ertussen staan. Aan het assortiment wordt hier wel gewerkt. Hierna werden we uitgenodigd door de plaatselijke afdeling van de ACS voor een diner in Silverton. Na een gezellig samen zijn gaan we weer naar het volgende hotel.

Zondag 20 september

Deze dag wordt speciaal, we gaan naar mijn mening, de mooiste kwekerij van Oregon. Ik kreeg samen met Piet Vergeldt een privé rondleiding wat zeer interessant was. De tuin die rondom het kantoor is aangelegd is een plaatje, de foto’s bewijzen dit. Ook hebben we een rondje kwekerij gedaan, dat was uitermate mooi. Er staan her en der kleine soorten om uit te proberen, meestal zaailingen die zelf geselecteerd worden. Alleen op gebied van planten transporteren zijn ze lang niet zo ver als in Europa. Alles word los in de vrachtwagen geladen en bij de klant gelost. Na een groepsfoto te maken, nemen we afscheid en gaan we naar het Hoyt Arboretum. Hier waren problemen, om met de bus, op het parkeer terrein te komen. Erop rijden lukte wel maar er was geen plaats voor de bus. Er zat bij de ingang van de parkeerplaats een diepe zonk. De bus reed achteruit de parkeerplaats af en kwam met de achterkant van de bus aan de grond. Zodat het achterwiel vrij van de grond kwam. Na een uur is het gelukt de bus los te krijgen. Piet en Ria Vergeldt en ik zijn aan de wandel gegaan, we waren hier in 2004 ook al geweest. De Japanse tuin is lange tijd op de website van de NCV te zien geweest. We wilde deze tuin weer wel eens zien. Via een omweg er naar toe, maar bij aankomst bleek dat hij gesloten was. Jammer, nu allemaal verzamelen en op naar ons laatste hotel samen met de hele groep.

Maandag 21 september

Vandaag gaan we naar Mt st Helen, we rijden bergop en zien tussen de bergen een laag mist hangen, wat een indrukwekkend gezicht was. Op Mt st Helen is in 2008 nog een uitbarsting geweest wat de grootste vulkaanuitbarsting uit de geschiedenis was. De top is op 2550 meter, daar aangekomen was een mooi uitzicht. Je kon de krater nog zien in de verte. We hebben de film bekeken die een beeld vormde van wat er in het verleden gebeurd is. In de hele omgeving zijn alle bomen omver geblazen en er liggen nog steeds dikke bomen tegen de hellingen. Daarna gingen we voor het laatste bezoek, naar het huis van onze gids Dave Olszyk. Het is een kleine tuin met dicht op elkaar staande coniferen. Jammer dat hij er niet genoeg aandacht aan besteed. Er staan er wel aardige planten in maar ze komen niet tot hun recht, wat jammer is.We bedanken onze gids voor de afgelopen 5 dagen dat hij ons heeft begeleid. Nu op naar de laatste nacht en morgen weer de vlucht terug naar huis. Het was een hele onderneming, maar deze reis was zeker de moeite waard!!

Peter